çocukça bir şiir:))

evi toparlıyorum.bütün dolapları elden geçiriyorum.eski kitaplar,defterler ya kolilenip aşağıya inecekler yada doğru çöpe..çünkü artık yetmiyor dolaplar,yer açmalı doruğun kitaplarına, boyalarına...
işte bu gecenin çekmecesinden bir şiir buldum.kime yazıldı, kim yazdı hiç bir fikrim yok.
ama çok samimi,çok çocukça,çok temiz satırlardı paylaşmak istedim...

güneşin doğduğu battığı bir gerçek,

yağmurun yağdığı,yüreğimin yandığı da bir gerçek,

tek seni seviyorum ya işte bu en büyük gerçek.

unutmaki sen bana içtiğim sudan,

en sevdiğim yemekten,

aldığım her nefesten daha gereklisin.

köprü yaptırıyorum gözlerimden gözlerine yardım edermisin?

nakil yaptırıyorum kalbimden kalbine  beni dinlermisim?

seni gördüm çok beğendim ,benimle gezermisin?

sana evlenme teklif ediyorum kabul edermisin?

gözlerim seni aramaktan kör olsada,
dudaklarım seni anmaktan yansa,

kalbim hasterinden paramparça olsada,

seni ömür boyu seveceğim.

allaha dilediğim tek dilek

göklere uzanan elimsin

sen yaşadığım bir ömür tatdığım en güzel düşlerimsin,

sen mutlulluğa duyulan özlem,

tek çarem,

kaderimsin...

 

insanlar kumsaldaki taşlara benzer

önce avuçla toplarsın 

sonra birer birer denize atarsın 

ama bazıları vardırki atmaya kıyamazsın

işte SEN onlardansın...