merhaba sevgili günlük;
geçen gün arkadaşlarla beraber çıktığımız eğlenceli akşam yemeğini anlatmıştım ya bazı detayları esgeçtim. örneğin bir arkadaşım yemeğe bizim paşadan 2 ay küçük oğlu ve 4 yaşındaki kızınıda getirdi.
gittiğimiz yer gürültülü, sazlı sözlü hesabı bir yerdi ve biz cesaret edememiştik pşayı götürmeyi.
ama arkadaşa helal olsun, tabiki gece boyunca annesini ve babasını üzmeyen ardaya helal olsun.
arda yürümeye geçmiş ancak o kadar hevesliolmayan uslu bir bebek. bizim yürümeyi tek parmak desteği ile yavaş yavaş çözüyoruz ama iki dakka yürümeden de duramıyoruz.yani biz paşayıda götürseydik tavaf ederdik tüm restaurantı.ama arkadaşım cesaret verdi bana bu konuda ve bende dün yakınımızın düğününe çekirdek aile kadromuzla katılmaya karar verdim.
ilk düğün katılımımızdaki paşa notları;
1--- gürültü korkuttu bizi yarım saat ağladık.
2--- kalabalı ve bir yığın değişik yüz görmek utandırdı, babanın omzunu siper ettik 1 saat.
3--- halamızı hatırladık, ve onun kucağına gittik önce, sonra hala bütün akrabalarla tanıştırdı,
4--- tabiki ısınma turlarından sonra yürücem allah diye tutturan bir paşa ve imdadımıza yetişen tabiki yine hala....
sonuç;
evet paşayla bu ortamlara gidilebilinirmiş.ama yavrumun ilk 45 dakka yaşadığı korku, ve ağlamaları beni çok üzdü.yürüme olayını iyice çözersek daha rahat edebiliriz sanırım.
bebekli hayat kısıtlamalı birhayat değil biliyorum ama bebeğimin korkma, ürkme gibi tepkileri beni biraz üzüyor o yüzden ben çok kasıyorum sanırım ama neyse.
deneme 1 fena sonuçlanmadı.2.de daha iyi olur inşallah...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder