nerden başlamalı bilmiyorum.
çok üşüyorum.
eskişehirde hala kara kış durumları devam ediyor.ve artık sıkıldım.
bir gün önce buz gibi ayaz , sonra kar fırtınası sonra tekrar ayaz ve yerler buz pisti.
bugün sınav günümdü.öğrencimin biri gelirken düşmüş belinin üzerine.
sınava başlamadan son tekrarlarda dayanamadı sırasında, başladı ağlamaya;lise2 öğrencisi delikanlı...
- hocam gelirken kaydım ve düştüm.belim çok ağrıyor.sınavda var ne yapayım dedi.ağlaya ağlaya...
bu kadar rahat ağlayacak bir çocuk değil tanıyorum.ama o kadar samimi ve çocuksu bir şekilde ...
ne diyeceğimi şaşırdım akan gözyaşlarına bakarak...sonra;
-oğlum kalk git, yok dur aileni arayalım alsınlar.belki ciddi birşeydir..
-ama sınav var hocam..
- boşver sınavı haftaya sınav olursun hadi kalk git...
sonra diğerlerini sınav yaparken düşündüm.hiç denk gelmedim 10 yıllık öğretmenlik hayatımda bu kadar içten , samimi, hıçkıra hıçkıra yanımda ağlayana..
bir keresinde öğrencinin eli ciddi olarak yaralanmıştıda.dolan gözlerini içine çekmişti beni görünce...
benim öğrencilerim hep lise 2,3,4...tam ergenlik , delikanlılık, genç kızlık dönemleri..
kolay kolay ağlamazlar karşımda sıkı fırça yeselerde, canları cidden acısada..
ama çok kolay dökülürler bana, "evladım, hey delikanlı, oğlum" dediğimde.
pekte sevmem bu lafları ama alışkanlık.heleki anne olduktan sonra daha kolay çıkıyor..
heryerde böylemidir bilmem ama. meslek lisesinde bölümler vardır ve bizim bölüm öğrencilerimiz vardır.
onlar bizim çocuklarımızdır.sürekli konuşuruz , dertleşiriz, bazen kutlamalar yaparız, bazen varsa sıkıntısı toplarız 3-5 derdine derman oluruz.öğrencimiz parası olamadığında gelir harçlık ister.bizde veririz güvenerek.bazen gelir o para bazende unutulur gider.öğretmenliğimin ilk yıllarında geleneksel olmuş piknikler vardı.ama şimdi değişen ders programları, bölüm içerikleri o kadarda uzunca tanımamıza engel oluyor öğrencileri.
mezun oluncada gelirler,elimizi öpmeye, hal-hatır sormaya.ençok dayak yedikleri öğretmenleri kıymetlidir onlar için.bazen ilk maaşım derler elinde tatlısıyla, bazende askere gidiyorum diye gelir helalik almaya,yada düğün davetiyesiyle gelir "hocam emeğiniz büyük muhakkak bekliyorum "diyerek.dedim ya azaldı artık böyle gerçek , dürüst sevgiler, saygı duymalar...
nerden geldim bu konulara bilmem ama bu kadar karda -kışta birkez bile tatil olmadan devam ediyoruz eğitim -öğretim hayatımıza biz bile şaşıyoruz.allahtan ciddi kazalar yaşamadan mart ayını yarıladık ya..
bunada şükür...........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder