üzüntü.((

merhaba dostlar; uzun süre oldu yazmayalı...
hala bazen kırmızı yazı geliyor ekrana sinir oluyorum...

zor günler geldi geçti...
yakınlardan bir nefes daha durdu , bitti...
eşimin annanesi vefat etti...
pek fazla görüşemezdik.hastaydı,
bakıma ihtiyacı vardı,
o yüzden her ay bir çocuğunda kalırdı, öyle olunca şehir şehir gezmek zorunda kalırdı,
bakıma ihtiyacı vardı ,ama dinçti, dirençliydi,
parkinson hastasıydı...
başka hiçbir sıkıntısı yoktu...vs vs..
açıklamanın anlamı yok,
çünkü artık o yok...

ben çok etkilendim.bütün çocukları yanındaydı son ana kadar.sadece almanyadaki kızı yetişemedi , fenalaştıdığında çağırdılar ama o geldiğinde son bir olsun duyamadı sesini...
feryatları hala kulağımda "ben anneme geldim, sevmeye, koklamaya geldim"
herkes perişan oldu...
ben doruk'a hamileyken önce dedemi kaybettim.canım  dedemi...
yetişemedim gömülmesine bile...

sonra dayımı, en çok sevdiğim beni ençok seven dayımı kaybettim..
o zamna 8 aylık  hamileydim eşim götürmedi bile ankaraya dayanamazsın dedi.çok istedim ama zaten yolculuk yasaktı.
gidemedim
göremedim son kez ikisinide
çok zor oldu dayanması
uzakta, gurbette olmaya lanet ettim
ama benim seçimimdi,kaderimdi ailemde uzak yerler
ama bunları bu kadar zor olacağını düşünememişim
zor gerçekten zor
özlüyorum onları
özlüyorum hayatta olan yakınlarımı
en çokta annemi, babamı çok ama çok özlüyorum...