özel günler ve biz...

özel günlere takıntısı olan kişi her evde olduğu gibi evdeki dişi kişisi olarak benim.ama öyle sevgililer günü, kadınlar günü gibi günlerden çok,doğumgünleri, yıldönümleri ilgi ve kapris yapma alanıma girer.eşim de sağolsun bu günleri sayısını iyice azaltır kafasına göre takılır.eskiden çiçek illaki alınırdı, hediyenin yanına.şimdi hediye görsek mucize olarak görüyoruz ve geneldede öpücük,iki kelamla günü atlatıyoruz.o yüzden bugüne beklentim yok:))

                                   baba-oğul saadeti(aman siz iyi olunda ben geçtim özel günlerden)
ancak şu 2 yıldır, özel günler daha bir telaşeli oluyor.çünkü doruk paşa hastalık , düşme, kalkma gibi işleri özel günlere getiriyor.ilk yaş gününde düşmüştü, bayramda 6.hastalık geçirdi, yılbaşında ateşlendi...tabi çocuk bu olacak, beni özel gün kısmı hiç dertlendirmiyor, hasta olması perişan ediyor.hele bayramda perişandık acillerde çocuk doktoru aramakla geçti.bugünde sabah 6da kalkıp son bir haftadır öğle uykusunu uyumamaya direnen ve bugünde uyumayan doruk, saat 4 te artık yorgun düşüp olmadık şekilde düştü.hafif bir düşmeydi ama dişi dudağına çarpmış olacakki, şişti,kan oturdu.buzda koydurmadı.ağlaya ağlaya uyudu.sonra koyduğum buzda fayda etmedi.nitekim sevgiler günümüz böyle bir hadiseyle bağlandı.

##bu arada eşim tatil işini bugün ayarlamış.dolayısıyla birbirimize sevgililer günü hediyemiz belekte 1 hafta tatil oldu:)) zaten illaki bir tatil olacaktı ama neyyyseeeeeee...

dedi;

doruk bu aralar dil konusunda kendi geliştiriyor sanırım.
oyun sarmıyor yavrumu.
hergün birilerini arayalım diyor.anane, dayı, büyükbaba...
hepsi aynı evde diyorum.beraber yaşıyorlar diyorum.
yok ayrı ayrı arıyoruz.tabiki saat 7den sonra:))

büyükbabayla konuşmaya bayılıyoruz.
yazın ayvalığa gitme planları üzerine sohbetler ön planda..
doruk:büyükbaba avvalığa ne tarafa;
büyükbaba:deniztarafı oğlum.
doruk:neye bincez
büyükbaba:arabayla gidelim oğlum.
doruk:yok uçağa binelim.anne baba nissana binsin.anane koşakoşa gelsin:))

akşam yatma vakti.illaki kitap okunur.biz okumazsak o bize kitabı anlatır.sonra karanlık olur.
ama yinede masal yetmemiştir.
doruk:ne hikayesi anlatıcan anne.
anne:ne anlatayım oğlum.
doruk:ahtabot varya, 8 tane kolu varya, balıkları kolunda sallıyor ya,sonrada sebze yiyor ya.karnı doyunca 1 tane kinder yiyor ya.balıklarla oyun oynuyor ya.o hikayesini anlat anne.
anne: ?????????
(çünkü ben bu hikayenin ortasında uyuya kalmış oluyorum.)


akşamları oturuyoruz. babaya hayran oğlum babayla takılıyorlar.durup dururken geliyor yanıma.
ya öpüyor yada özlü sözler söylüyor.
mesala.
doruk:ben yanındayım anne hiç korkma.ben hep yanındayım.babada yanında.korkma tamamı?

yada

doruk:çok meşgulum anne.yanına gelemem.işim var.
anne:ne işin var anneciğim.
doruk:kaka yapıyorum.(hala bezliyiz:))


ve son özlü söz komşumdan geldi.
-ayyyyy sibel göbeğin mayalı hamur gibi kabarmışşşşşşşşşşş!!!!!
dedi.
isyannnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn ediyorummmmm göbişe.git artık:))

dualar gamze;

evet buralardan yapabildiğim dua etmek;
en azından şimdilik;
yapılması gerekenler heryerde yazıyor;
ama en detaylısı BURADA sanırım...

bu ara biz

Eskişehirde karakış durumları son hız devam ediyor.
her sabah kalkıp ilk iş yerel tv ye bakmak oluyor:))
tatile doyamadım galiba. bu aralar düzen kavramımız yerle bir oldu.
öğle uykularını zorla kaçırtan doruk paşa, beni delirtiyor.
tam 2 saat direndi yine.sonunda sızdı.ama bu sefer açlıktan 1 saat sonra uyanıyor.
ama uykusunu alamadığı içinde doğru dürüst bişey yemiyor.ve kendinide, benide huysuz ediyor.
bu hafta sınav haftası münasebetiyle doğru dürüst ders yapamıyoruz.sınav görevlerinde gitgel durumu var. bakalım haftaya sıkı bir başlangıç yapmalı.

bu aralar canım çok sıkkın.sürekli ağlama modundayım. son 3 senedir dünyadan göçüp giden aile fertlerini  düşünüp düşünüp ağlıyorum.hele annanemim yazmaları beni bitiriyor bu ara.resimlere bakmak bu kadar zormu olacaktı.bilmiyorum.alışamıyorum.ve çokkk özlüyorum...

ESKİŞEHİR BUZ TUTTU...

DÜN SABAH BOYNER KELEBEK İNDİRİMİ İÇİN GİTTİĞİMDE PORSUK ÇAYI BUZ TUTMUŞTU.BEN KELEBEK MELEBEK DAYANAMADIM KOŞA KOŞA GELDİM  EVİME.

BUGÜN ÇARPA YANİ ESKİŞEHİR SOSYETE PAZARI GÜNÜYDÜ.HEM KAYINVALİDEMDEN, HEMDE KOMŞULARIM DAVET ETTİ.AMA EŞİM DIŞARI ÇIKMA HAKKI(AYNEN BUDUR İFADESİ) NI KULLANDI.BEN KALDIM EVDE CANIMINİÇİ YAVRUMLA.

O UYUDU BEN BİRAZ İŞ, BİRAZ YEMEK YAPTIM.SONRA EŞİM GELDİ.
ARKADAŞIM ARADI GEL KAHVE İÇELİM DEDİ.HEMEN TEK BAŞINA DIŞARI ÇIKMA HAKKIMI KULLANDIM:)


KAHVE BAHANESİYLE ATTIM KENDİMİ DIŞARI.AMA ESKİŞEHİR BUZ,YER GÖK BİLDİĞİN BUZ.5 DAKİKALIK MESAFE BANA KUTUPLARDA YAŞANAN BİR MEVSİM KADAR ETKİLİ OLDU.DÜNDEN DAHA SOĞUKTU.KAHVE ÇÖZMEDİ BUZ TUTMUŞ ELLERİMİ. O KADAR BE RBATTI HAVA.


BİRDE EVE DÖNÜŞ VARDIKİ.ALLAHTAN SICAK TARHANA ÇORBASI YETİŞTİ İMDADIMA.
YARIN DAHA DA SOĞUK OLACAKMIŞ.
ALLAHIM BU SOĞUKLARDA DIŞARDA OLANLARA YARDIM ET.
VE BİNLECE ŞÜKÜRLER OLSUNKİ, SIĞINACAK SICAK BİR DÖRT DUVARIMIZ VAR.

SEVGİLER...

işte beyaz ankara....

kar durdu...
biz iki kardeş çıktık(kaçtık).
doruk için soğuk dedik ama o heveslendi ve bizde resmen kaçtık...
kar savaşına katıldık,ama asıl eğlencenin sesine gittik.millet uludağ yapmıştı keçiörenin yokuşlarını:))
kayıyorlardı poşetlerle, laminat parçalarıyla, kartonlarla...
bizde katıldık
çok ama çok eğlendik(m)...
sonra kardeşimin son oyuncağı(nikon) ile işte bizim evden ankara manzarası...
geceyarısı,
kar,
ışıklar,
ve

  veeeeeeeee kartopu oynamak için heveslenen ve atkı ve eldivenini koşa koşa giyip maalesef evde kalan doruk ve beyaz atı:((

bembeyaz ankara ve biz:))

geçen hafta cumartesi yola çıktık.babam dikkat edin kar başladı dedi.ama biz keçiörene kadar gayet sorunsuz ilerledik.
ancak keçiören girişinde  karşıladı karakış.
resmen karla mücadele verdik annemlere gidene kadar.
annem yoktu.annanemin ölümünün kırk duası için kırıkkaleye gitmişti.hazırlıklar için bizde pazar günü ailecek arabayla gitme hevesindeydik.ama babamla ikimiz anca gittik otobüsle.öyleki dua sonrası mezarını ziyarete çıkamadık annanemin.
bizim niyetimiz salı- çarşamba gibi dönmekti.ama ankara hep karlıydı, buzluylu ve ben arada birde ameliyat sıkıştırdım ki kaldık buralarda.

burun eti küçültme ameliyatı,yaşayanlar bilir belki çok sinir bozucu.şuan 2 gün oldu ben hala nefes alamıyorum.bir 10 gün daha böyle burnumdan konuşmaya devammış.

şuan sabahtan beri aralıksız yağan karı izlemekteyiz.tabi yalan dünyayıda...
mutlu, huzurlu bir haftasonu dileğiyle....

karne zamanı

eskişehirde sabah -8 i gördük.
arabadaki kar lastiğine rağmen resmen ara sokaklarda kayarak okula vardık.bugün itibari ile not olayları bitti.
öğrencilerde bu durumdan haberdar olduklarından dolayı artık pek gelmiyorlar okula.eokul sağolsun, karne heyecanını yok etti.düşünki karnede öğretmenin görüş, dileklerinden tutundan okuduğu kitaba kadar yazıyoruz.(lar)
ben dün gece itibariyle bitirdim not işlerini.
ilk dönem hakları neyse odur.sözlüleri bile yaptıkları ödev yada sözlü sınavlara göre veririm.
ama ikinci dönem notlar coşar.sanki daha rahat tatil yapsınlar isterim.ama kadir kıymet bilirler mi?
gitgide öğrenci profili değişiyor,özellikle meslek lisesinde.
bakalım bizim çocuklar nasıl olacak.
öyle yada böyle ilk dönem bitti.
geçen hafta karlar yağdı, çok keyifliydik.
ama bu hafta donuyoruz. hasta olmadan güzel bir tatil olsa keşke.hastalıkm demişken doruk şifayı kaptı bile.
perşembe günü ananemin 40ı.tabi biz uzakta olanlar için pazar günü okunacak duası.bizde hava durumuna göre cumadan çıkarız belki yola.
 ne garip kırk gün geçti canım ananemin aramızdan ayrılmasının üzerinden ve hala gelgitler yaşıyorum.
hayat devam ediyor bazen şen şakrak GİBİ,
bazende kapatıp gözlerimi son halini hatırlamaya çalışıyorum, sonrasında gözlerim DOLU DOLU.
ama içimde tarif edilemez bir his var o gitti gideli...GARİBİM, GARİBANIM...
bilmiyorum ama sanırım hissiyatım bu.annanem gitti ben garip kaldım,ananesiz kaldım...

yeni yılın ilk yazısı:))

yeni yıla dakikalar kala bir ce demiştim.
geçen yılın son günleri biliyorsunuz pek bi kötüydü benim için.o yüzden yeniyıla dair hayaller kuramadım geçmişin acısı içimdeyken,heveslenemedim işte.
bütün aile böyleydik.
annemler geldi.sordum ne yapayım size, yeniyıl yemeğimiz nasıl olsun dedim anneme.
annem:sadece birarada olalım,sağlıklı olalım, keyifli olalım ben bir çorbaya razıyım dedi.
yok olmuyor yedisine gittim annanemin acım aynı.
bugün tam bir ay oldu acım aynı.
evet güldük, mutlu olduk, saatler 12 olduğunda birbirimize sarıldık ama hep bir garip..
burukluk değil belki ama bir gariptik.
yemekler yedik, tombala oynadık, annemlerin doruğa aldığı trenle oynadık.(treni raylarda değilde evin içinde sürdürdüğümüzden dolayı bizde oynadık)

tabi doruk paşa yaptı yapacağını yine hasta oldu.
tülin ablam derdi benim çocuklar özel gün , bayram seyran habercisi diye.hep böyle zamanlarda hasta olurdu çocukları.benim oğlanında kalır tarafı yok.kurban bayramınından sonra yılbaşındada hastaydık.
saat 6 civarı muslukmisaliydi burnu.sonrasındada öksürük ilavesiyle hala hastayız.iştah eksilerde...bakalım yarın başka doktora gidicez.

bende mrla tanıştım.hayırlı sonuç çıkar inşallah.işte bizde böyle .çok resim birikti, doruk paşayı annesi traş etti.her gelen hayran kaldı.(valla bir iki teklif aldım.)
okulun son günleri artık. bu hafta sınavları ve notları halletmeliyim.çok çalışmayım çok.

yeni yıla dair tek dileğim sağlıktır ey evren.bu sene ailemle birlikte sağlıklı, huzurlu,mutlu  bir yıl istiyorum senden.

hadi ambalajla ve gönder:))))(nuray sayari nin sırrını keşfeti okudum da)

YENİ YIL

SAĞLIK DOLU,
HUZUR DOLU,
AŞK DOLU,

EKSİLMEYİP ARTTIĞIMIZ,
SADECE SEVİNÇTEN AĞLADIĞIMIZ GÜNLERLE DOLU,

HARİKA BİR YIL BİZİMLE OLSUN....

YENİ YILINIZ KUTLU OLSUN...    

içim buz gibi...

kaybettik annenemi...
onun deyimiyle tamda
cuma sabahları ezan vakti ne hayırlıdır
derdi ve gitti...
çok keşkem var..
içim buz gibi,annenem dahada soğuktu ama öptüm onu...
anneme omuz olamadım
çünkü benim omuzlarım,ciğerim, yüreğim, heryerim delik deşik
ananem değil anamı kaybettim,yattım yanına yalvardım
yok olmadı
olmayacak

anneler ve kızları

sıkıcı bir hava ve gri bulutlar.tüm güzellikleri arkalarına saklamışlar sanki.
herşey gri, herşey yalnız bu aralar, ard arda gelen haberler daraltıyor ruhumu iyiden iyiye.
çok güzel yazardım eskiden.resimlerde yapardım rengarenk.yarışmalarada katılmıştım.sümerbankın yarışmasında ilk kez hediye almıştım.yıllarca sakladım.taşınmalar sırasında kayboldu gitti.sonrasında 2-3 sefer ilk 5teydi resimlerim.sonra bıraktım.sınav telaşlarına boşverdim yapabildiğim güzel şeyleri.çokta sıkmazdı babam,ama annem hep örneklemeler yapardı.daha doğrusu kıyaslamalar "onun kızı mf seçmiş,tıp istiyormuş,denemlerden şu kadar almış."hep pelinin, özgenin yaptıkları vardı kulaklarımda.belkide ondan bıraktım beni mutlu ettiğini bildiğim ve tabikide yapabildiğim herşeyi...sanki engelmiş gibi benim sınav hazırlığıma...o dönem 2 aşamalıydı sınavlar.ilk aşamada iyi kötü atlatıyordukta,2. aşamada herkesin sureti değişiyordu.ergenlik sivilceleri tüm yüzünü kaplamıştı arkadaşımın.benimse sivilceler sırtımda çıkardıda ben sırtüstü yatamazdım.belkide ordan alışkanlık yatamam pek sırtımın üstüne...sonuçlar açıklandığında arkadaşımın istediği hiç bir yer olmuyordu.o yüzden tercih bile yapmamıştı.bense eskişehir, konyada istediklerimi tutturuyordumda, anacığım izin vermiyordu dışarlarda okumama...kendisi Ecevit zamanında, silahların gölgesinde zar zor okumuş.o  yüzdende ankarada okuyacaksın dedi.çok kızdım çok ağladım ama olmadı direnemedim.ankarada okudum ,dizinin dibinde.sonrasında tayin bekledik.ha diyince olmuyor ya herşey güzel ülkemde.bir de KPSS vardı geçilmesi gereken .ilk mezun olduğum sene girdim.ama kadro açılmadı,boşu boşuna gitti paramız, emeğimiz dedik arkadaşlarla.herkes dağıldı gitti memleketine.45 puan alan ingilizce öğretmeni atanmıştıda biz 60la 70 le kaldık ortada.ben ertesi yıl tekrar denedim.bu sefer kadroları açıkladılar bizde vardık.çok çalıştım.bu sefer 76 almıştım, kadroda açmışlardı bakalım nereye tayinim çıkacaktı.heryer olabiliri işaretledim belkide zamanında beni hayallerimden eden anneme karşı bilinçaltı bir inatla.belkide ekmeğin aslanın midesine indiği gerçeğe dayanarak.1 ay geçti yazlıktayız haberlerde sonuçlar açıklandı dedi.ama internet yoktu bizde.birkaç komşu kapısı çaldık.nihayet bulduk.babamla ben evin sahibinin arkadasında ilk kez bilgisayar görmüş gibi korku ve ürkek bekledik sayfanın açılması.

ESKİŞEHİR İL EMRİNE ATANDINIZ!!!

babam yüreğini tuttu kayıp gitmesin diye.birazda sendeledi.ben tuttum sarıldım.çok sarıldım.sonrada ağladım,ağladık.etraftaki yabancılara aldırmadı babam ağladı.kızının öğretmen olması bu kadar ağlatmamıştı belkide.maalesef ülke şartları sen öğretmen ol,ama atanınca öğretmen sayılmak...neyse ekmeğimi elime aldığıma ağladı babam,biliyorum.birde 22 yıl gözünün önünden ayırmadığı kızı bilmediği bir yere gidecekti.eskişehir yakındı belki ama çok uzaktı anam için ,babam için...annem okumam için izin vermedi belki ama şimdi de tutamazdı ya beni...yine de ankara gelmem için aklıma neler neler soktu.ben yine kıyamadım başladım yüksek lisansa.bitirdim ama gönlüm eskişehirin içinde yeşil gözlü sevgilimdeydi.bu sefer çok direndim ve burda kaldım.yinede engel olmadı mesafeler,anne-kız çekişmelerini çok yaşadık,yaşıyoruzda.ama asla kıyamam onun ağlamasına, hastalığına,ne kadar kızsamda hep yaparım dediğini.artık pek tartışmıyoruz,hatta iki iyi dost olma yolundayız.ben Onu daha ii anlıyorum O da bana daha çok sarılıyor, sarmalıyor.çokça dertleşiyoruz.annanem hasta, keyifsiz, solgun.ve annem de bende perişanız.bu gün annem;

ben bugünler geldiğinde dayanağım, elim,kolum, yüreğim,beni ısıtan  ol diye gitmeni istemedim hep...
dedi...

bugün

5 ARALIK;

PAZARTESİ; en keyifli pazartesi:))

AŞURE GÜNÜ;en lezzetli:))

DÜNYA KADIN HAKLARI GÜNÜ;en değerlisi:))
       ( bana göre her kadının ruhu annedir ve çok değerlidir.)